Chłopskie życie to wyjątkowa książka. Opisał w niej autor swoją własną historię - losy chłopca, który od czternastu lat (lata 1911-1913) musiał pracować jako najemnik u gospodarza w jednej z dolnośląskich wsi. Z krowiarczyka awansował na wolarza, aż w końcu został głównym parobkiem. Praca ta trwała od czternastu do szesnastu godzin każdego dnia oprócz niedzieli. Miała ustalony porządek, była powtarzalna, dzień za dniem, rok za rokiem. Tak samo powtarzalny był jadłospis, ułożony przez gospodarza na wszystkie dni tygodnia. Te same były także oglądane codziennie twarze, te same powiedzonka i plotki. Życie najemników było ciężkie i monotonne. "Kto był tak biedny jak najemnik - pisze autor - był człowiekiem ledwie w połowie".